Demawend

Demawend III - król Aedirn, syn Virfurila .

Charakterystyka[]

Władca dość okrutny i zawistny, aczkolwiek również dość inteligentny i znający się na taktyce wojennej, potrafił przewidzieć posunięcia Emhyra var Emreis. Był radykalnie nastawiony wobec elfów. Zwolennik karnych ekspedycji w Dol Blathanna. Toczy nieustanne spory z królem Kaedwen - Henseltem - o Górne Aedirn, nazywane przez Henselta Dolną Marchią.

Z opisów w książce można jednoznacznie wywnioskować, że był dość grubym mężczyzną.

Gry[]

Wojna Krwi[]

W Wojnie Krwi armia królowej Meve spotyka Demawenda podczas oblężenia Aldersbergu. Król w rozmowie wyznaje Meve iż nie opuścił jeszcze miasta ponieważ czeka na poród swojego bękarciego syna. Ostatecznie, dzięki interwencji Meve, opuszcza Aldersberg i udaje się wraz z niedobitkami aedirńskiej armii do Temeri. Gracz spotyka go jeszcze raz pod koniec gry, kiedy ten dowodzi wojskami oblegającymi Aldersberg.

W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]

Według Sheali de Tancarville za jego panowania Aedirn znaczenie osłabło. Loża Czarodziejek uznała go za najsłabszego władce Północy, więc zleciła jego zabójstwo, żeby potem zmaniuplować jego syna i przejąć jego królestwo przez marionetkową władczynię Saskię.

Tuż przed wydarzeniami z gry, Demawend zostaje zamordowany przez Letho w czasie rejsu po Pontarze. Towarzyszył mu mistrz Abelard z Hagge i mistrz łuczniczy Tybalt z Vengerbergu, a także cała świta dworska w postaci gwardii i błaznów. Po jego śmierci królestwo Aedirn pogrążyło się w chaosie, a walki o władzę podejmuje się jego syn, Stennis.

Według gry jego oficjalny tytuł to „Demawend III" i był szesnastym królem Aedirn.

Dane z książek Sapkowskiego[]

Demawend, władca Aedirn, siedział rozparty w fotelu, wpatrzony w kufel piwa ustawiony na brzuchu

— Krew elfów, str. 199

A dziś, proszę, Demawend, syn Virfurila, zaprasza do Hagge Foltesta, syna Medella, do kompletu ściągając tam jeszcze Vizimira z Tretogoru, Henselta z Ard Carraigh i wesołą wdówkę Meve z Lyrii.

— Krew elfów, str. 214

W Dol Angra, dowiedział się Aplegatt, znowu doszło do incydentów, znowu oddział lyrijskiej kawalerii ściął się na granicy z nilfgaardzkim podjazdem, znowu Meve, królowa Lyrii, wielkim głosem oskarżyła Nilfgaard o prowokację i wezwała pomocy od króla Demawenda z Aedirn.

— Czas pogardy, str. 8-9

Ciekawostki[]

Dosyć luźno obnosił się z życiem oraz cierpieniem innych (torturował kapłana głoszącego proroctwo Ithlinne, tylko żeby się dowiedzieć czy kapłan został przekupiony przez Nilfgaard)
Najwyższy szczyt Iranu w górach Elbrus nazywa się Demawend.
W Wieży Jaskółki Dijkstra wspomina, że po podbiciu Aedirn przez Nilfgaard był goszczony przez Radę Regencyjną w Tretogorze.