Mapa Doliny Pontaru
Dolina Pontaru - dolina rzeki Pontar, wlokąca się między krainami takimi jak Aedirn, Kaedwen, Redania, Temeria, czy Mahakam. Wielu uciekinierów z Aedirn, podczas wojny z Nilfgaardem uciekało przez Dolinę Pontaru w kierunku Temerii i Redanii.
W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]
W grze Dolina Pontaru zostaje rozchwytywana przez dwa państwa Aedirn i Kaedwen. Trwają tam zaciekłe walki które w rezultacie przynoszą korzyść Kaedwen lub Saskii.
Ścieżka Roche'a
Dolinę przejmuje Henselt. Dzięki czemu Kaedwen rośnie w siłę.
Ścieżka Iorwetha
Saskia buduje tam Wolne państwo. Państwo bez uprzedzeń.
W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Niezależnie od decyzji w poprzedniej grze Dolina Pontaru zostaje podbita przez Nilfgaard. Zależnie od wyboru pozostanie pod okupacją Cesarstwa lub przejdzie pod kontrolę Redanii.
Ciekawostki[]
- Dolina na granicy Aedirn i Kaedwen była przedmiotem sporu między królem Demawendem a królem Henseltem. Ten kawałek należał kiedyś do królestwa Kaedwen.
- Dolina Pontaru została wyceniona przez aedirnską szlachtę na 100 000 koron novigradzkich i tytuły margrabiów, zaś Henselt był gotów dać tylko połowę tej kwoty, bez żadnych tytułów dla szlachty.
Dane z książek Sapkowskiego[]
- Vengerberg padł po tygodniu oblężenia - dokończył Jaskier. - Zdziwi cię, ale tam cechy dzielnie i do końca broniły baszt i wyznaczonych odcinków muru. Wyrżnięto więc całą załogę i ludność miasta, coś około sześciu tysięcy ludzi. Na wieść o tym zaczęła się wielka ucieczka. Rozbite pułki i ludność cywilna zaczęły masowo uchodzić do Temerii i Redanii. Tłumy uciekinierów ciągnęły Doliną Pontaru i przełęczami Mahakamu.
— Czas pogardy, str. 213
Hetman koronny i większość dowódców byli przy oddziałach, w Dolinie Pontaru, w Mahakamie i nad Jarugą.
— Czas pogardy, str. 218-219
- Naszą wschodnią granicę, to znaczy wylot Doliny Pontaru, Nilfgaardczycy osiągną za kilka dni - ciągnął Foltest, nadal bardzo cicho. - Hagge, ostatnia forteca Aedirn, nie utrzyma się długo, a Hagge to już nasza wschodnia granica.
— Czas pogardy, str. 219
- Tak więc Foltest schował ogon pod siebie - mruknął wiedźmin, łamiąc w palcach kolejny patyczek. - Dogadał się z Nilfgaardem. Zostawił Aedirn na łasce losu...
- Tak - potwierdził poeta. - Wprowadził jednak wojska do Doliny Pontaru, zajął i obsadził twierdzę Hagge.
— Czas pogardy, str. 220