Ebbing | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Język urzędowy |
Język Wspólny | ||||
Ustrój |
Monarchia | ||||
Typ państwa |
Państwo |
Ebbing - państwo graniczące z Metinną oraz prawdopodobnie Geso, de facto nilfgaardzka prowincja.
Historia[]
W 1210 roku urodził się diuk de salm Roegner, późniejszy król Cintry. Ok. 1233 roku znaleziono dla skazanej incestem Calanthe męża. Wyszła za diuka w 1234 roku[1].
Ok. 1237 roku profesor etyki Vysogota uciekł z akademii w Castell Graupian na bagna Pereplutu, do Ebbing.
W 1239 roku królestwo zostało podbite przez Nilfgaard. W historiografii nifgaardzkiej wojny północne zaczęły się od zajęcia tego kraju.
Ok. 1265 roku w Ebbing wybuchła rebelia. Władyka z Geso sprzymierzył się z powstańcami. Cesarz Emhyr var Emreis wysłał karną ekspedycję, która stłumiła powstanie.
Po bitwie o Wzgórze Sodden wybuchło drugie znane powstanie. Zostało stłumione przez młodych nilfgaardzkich oficerów. Prawdopodobnie po tych wydarzeniach Ebbing zyskało pozorną autonomię.
Geografia[]
W Ebbing znajdowała się bagnista kraina zwana Pereplutem przecięta rzekami Arete, Lete, Sylte oraz Veldą.
Według profesora Giraldusa Temeriensisa Ebbing było sporych rozmiarów państwem, a jego dużą część zajmowały bagna Pereplutu, które były wylęgarnią potworów i chorób. Na wschód leżał masyw Tir Tochair[2]. Większość mieszkańców osiadło nad rzekami lub morzem[3].
Znane miejscowości[]
Znani obywatele[]
Dane z książek Sapkowskiego[]
— Krew elfów, str. 251
— Chrzest ognia, str. 113
— Czas pogardy, str. 126-127
— Czas pogardy, str. 213