Filippa Eilhart

Filippa Eilhart

Module
\|-		Informacje
Przydomek / pseudonim(y)	Fil Pani Sowa Filipa Alhard (w przyszłości)
Rasa	Człowiek
Płeć	kobieta
Kolor włosów	Czarny
Tytuł(y)	Była doradczyni króla Vizimira członkini Rady Czarodziejów członkini Rady Regencyjnej Przywódczyni Loży
Przynależność	Loża Czarodziejek
Profesja	Czarodziejka
Pochodzenie	Tretogor , Redania

Filippa Eilhart - redańska czarodziejka, ważna osoba w Radzie. Zaufana nadworna magiczka króla Vizimira z Redanii. Jedna z niewielu magów, którym udało się posiąść uznawaną za niesłychanie trudną sztukę polimorfii. Była członkini Rady, później założycielka i przywódczyni Loży składającej się z najbardziej utalentowanych i wpływowych czarodziejek.

Charakterystyka[]

To właśnie władca Redanii zlecił nam schwytanie Filippy, wskazując resztki dawnego elfickiego miasta Est Tayiar jako miejsce, gdzie ukrywa się przywódczyni Loży. Po dotarciu pod wskazany adres okazało się, że Filippa faktycznie rezydowała we wspomnianych ruinach, gdzie próbowała przywrócić sobie wzrok. Jeśli ukończyliśmy zadanie „Racja stanu”, to mogliśmy obejrzeć śmierć Radowida z ręki jego dawnej wychowawczyni, która nie mogła odmówić sobie tej przyjemności.

Filippa podjęła próbę odzyskania wzroku, jednak do wyhodowania nowych oczu nie doszło, bowiem czarodziejka została oszukana przez dawnego kochanka, który założył jej dwimerytową obrączkę. Uwięziona pod postacią sowy, przebywała w przybytku Jaskra - „Szałwii i Rozmarynie”. Bard próbował w ten sposób zrekompensować utratę Feldmarszałka Dudy, jednak wkrótce przegrał zwierzę w karty z tajemniczym gościem.

Nieznajomy uwięził sowę w rezydencji Sigiego Reuvena. Dijkstra chciał w ten sposób zemścić się na dawnej kochance, lecz nawet pozbawiona oczu czarodziejka okazała się twardym orzechem do zgryzienia. Dopiero interwencja Geralta, który z pomocą Triss odnalazł Filippę, przerwała walki w łaźni, z której Biały Wilk wyszedł wraz z Eilhart. Zgodnie z cesarskim zarządzeniem, dawna doradczyni Vizimira mogła liczyć na amnestię w zamian za pomoc w obronie Ciri przed Dzikim Gonem.

Uczestniczyła w poszukiwaniach Kamienia Słonecznego i walnie przyczyniła się do uwięzienia Naglfaara niedaleko Undvik.

Miała romans z Arturem de Vleester , Dijkstrą oraz Cynthią.

Śmierć[]

Filippa ginie w 1276 z rozkazu kapłana Willemera na torturach, do samego końca nie dając się złamać. Po jej śmierci uznano ją za świętą męczenniczkę i jako taka czczona była przez przyszłe pokolenia czarodziejek.

Dane z gry Wiedźmin 3 Dziki Gon[]

Filippa Eilhart , dawna doradczyni króla Redanii Vizimira II Sprawiedliwego , członkini Rady Czarodziejów , a póżniej współzałożycielka Loży. Odegrała duży wpływ w tworzenie się historii świata. Ciekawe były również jej relacje z Geraltem.

Obdarzona wieloma talentami , była jednak osobą wyrachowaną i chorobliwie ambitną. Jej największą namiętnością stała się władza. Istnieją mocne przesłanki świadczące o tym , że była zamieszana w zabójstwo Vizimira II. Jako członkini Loży zaplanowała śmierć dwóch kolejnych władców: Demawenda z Aedirn oraz Foltesta z Temerii.

Z tej przyczyny niegdysiejszej „ozdoby dworu w Tretogorze” poszukiwały jej teraz służby królestw Północy oraz nilfgaardzki wywiad.

Szczególnie zawzięty był na nią syn i następca Vizimira , Radovid V. Podczas poprzedniego spotkania w Loc Muinne rozkazał wyłupić Filippie oczy , a po ucieczce zatknąć głowę „ozdoby tretogorskiego dworu” na głównej bramie miejskiej.

Dzięku opanowaniu trudnej sztuki polimorfii okaleczona czarodziejka była w stanie zbiec swym prześladowcom pod postacią sowy. By przeczekać najgorsze , zaszyła się na jakiś czas w kryjówce nieopodal Novigradu.

Wszystko wskazywało na to , że tam właśnie Filippa próbowała magicznie odzyskać utracony wzrok. Oprócz tego poczyniła zdecydowane kroki , żeby reaktywować Lożę Czarodziejek.Nikt nie znał jej aktualnego miejsca pobytu.

Okazało się , że Filippa przez cały czas znajdowała się tuż pod naszym nosem. Uciekając przed prześladowcami , zwróciła się o pomoc do dawnego kochanka. Ten jednak ją oszukał i uwięził w ciele sowy.

Gdy prześladowania czarodziejów dosięgły i byłego ukochanego Filippy , a jego dom splądrowano , sowa trafiła w ręce ….. Zoltana. Niestety , tuż przed tym , gdy Triss odkryła prawdę, krasnolud przegrał sowę w karty - i tak ponownie los zakpił sobie z naszych poszukiwań.

Nowym właścicielem Filippy okazał nie kto inny , jak Dijkstra . Triss w lot zrozumiała , że były szef radańskiego wywiadu zaaranżował całą karcianą intrygę , by wyrównać z Filippą dawne , prywatne rachunki.

Na szczęście dla Filippy Geralt opanował sytuację i czarodziejka uniknęła atrakcji , jakie zaplanował dla niej kolejny zdradzony kochanek.

Mimo iż dotychczasowe dokonania Loży czarodziejek , były moc dyskusyjne , Filippa uparcie dążyła do otworzenia tej organizacji , oferując Ciri możliwość przystąpienia do niej na równych prawach i warunkach.

Wygląd[]

Filippa miała ciemne włosy oraz oczy, które chętnie podkreślała ostrym makijażem. Lubiła nosić męskie stroje, takie jak wams oraz skórzana kurtka. Często nosiła biżuterię z czarnych agatów – jej ulubionych kamieni. Pachniała mieszanką cynamonu i nardu. Wyglądała na trzydzieści lat, chociaż liczyła dużo więcej (chodziła plotka że ma ponad trzysta). Była bardzo atrakcyjną czarodziejką, jednak emanowała chłodem. Według klasyfikacji Jaskra to kobieta bardzo niemiła, a więc taką wobec której sama myśl o złożeniu propozycji seksualnej wywoływała zimno na plecach i drżenie kolan.

Biografia[]

Filippa jako wpływowa doradczyni, a następnie członkini Rady Regencyjnej ma wiele do powiedzenia w kwestii rządzenia królestwem Redanii. Według niektórych, w tym jej mistrzyni Tissaii de Vries, nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swoje cele. Była jednym z głównych inicjatorów przewrotu na Wyspie Thanedd. Była także odpowiedzialna za śmierć Vizimira II, którego zamordowanie miało umocnić władzę jej i Dijkstry w Redanii.

Gry[]

Wiedźmin 2 Zabójcy Królów[]

Filippa Eilhart jest jedną z głównych antagonistek w grze. Wyjeżdża z Redanii, by pomóc rebeliantom pod dowództwem Saskii Smokobójczyni. Pomaga Geraltowi, Iorwethowi, Saskii i Stennisowi w wyjściu z upiornej mgły. Podczas narady wojennej zostaje zobowiązana do zdjęcia mgły i wraz z wiedźminem ma za zadanie uratować Saskię otrutą po zakończeniu narady. Okazuje się, że rzuciła na jej umysł urok i kontroluje ją w celu utworzenia własnego państwa, które zostałby wykorzystane przez Lożę.

W Loc Muinne zostaje oślepiona na rozkaz króla Radowida. Geralt wraz z Iorwethem może ją uwolnić, aby odczarowała Saskię. Ona pomaga im, ale potem wzywa Golema, aby ich zabił, kiedy ona uwolniona ucieka jako sowa z Loc Muine.

Wiedźmin 3 Dziki Gon[]

Filippa po ucieczce szuka pomocy w Novigradzie, w 1275 roku u swojego dawnego kochanka, który więzi ją w ciele sowy, gdy w mieście rozpoczynają się łowy na czarodziejki. Czarodziej zostaje zabity, a jego majątek zlicytowany, w tym również sowa w którą zamieniona została Filippa. Ptaka kupuje Zoltan lecz jednak po jakimś czasie przegrywa ją w karty z Dijkstrą, Czarodziejce w ucieczce pomaga Geralt za co ona odpłaca się mu pomocą przy walce z Dzikim Gonem.

Podczas jednej z misji pobocznych, możemy pomóc zabić Radowida. Filippa postanawia sama go zabić. Gdy redański król ucieka przed wiedźminem, drzwi w które puka, otwiera czarodziejka z Tretogoru. Rzuca czar oślepiający króla i następnie godzi go sztyletem w plecy, śmiertelnie go raniąc. Eilhart na naszych oczach zmienia się w sowę.

Dane z książek Sapkowskiego[]

Nosiła krótką męską kurtkę, legginsy i wysokie buty - strój, który poeta nazywał "polowym". Ciemne włosy czarodziejki, zwykle rozpuszczone i noszone w malowniczym nieładzie, były sczesane do tyłu i związane tasiemką na karku.
— Krew elfów, str. 187

Filippa Eilhart, choć bardzo atrakcyjna, była zdecydowanie bardzo niemiła.
Oprócz tego Filippa Eilhart była ważną osobą w Radzie Czarodziejów i zaufaną nadworną magiczką króla Vizimira. Była bardzo zdolną magiczką. Wieść głosiła, że była jedną z niewielu, które posiadały sztukę polimorfii. Wyglądała na trzydzieści lat. Prawdopodobnie miała nie mniej niż trzysta.
— Krew elfów, str. 189

Czy którykolwiek z naszych rozwydrzonych magików zdecydowałby się walczyć o zwycięstwo cesarza, przy którym byłby stajennym? Filippa Eilhart, która dyktuje Vizimirowi Redańskiemu królewskie orędzia i edykty?
— Czas pogardy, str. 23

Powietrze drgnęło, obcasy stuknęły o posadzkę w znajomym rytmie. Filippa szła ku niemu. Zapamiętał nerwowy rytm jej kroków, gdy wczoraj razem szli przez salę Aretuzy, by uraczyć się kawiorem. Zapamiętał zapach cynamonu i nardu. Teraz ten zapach mieszał się z zapachem sody.
— Czas pogardy, str. 163

(...) Dno basenu jest z różnokolorowej mozaiki, płytki mienią się i zdają poruszać. Cała woda drga, migocze światłocieniem. (...) W wodzie odbijają się wielkie ciemne oczy dziewczynki, jej długie włosy sięgają powierzchni, pływają po niej. Dziewczynka, zapomniawszy o całym świecie, wodzi rączkami wśród łodyg grążeli, przewieszona przez krawędź basenu fontanny. Chce koniecznie dotknąć którejś z tych złotych i czerwonych rybek. Rybki podpływają do rączek dziewczynki, krążą wokół nich ciekawie, ale schwytać się nie dają. (...) Palce ciemnookiej dziewczynki zaciskają się na nicości. - Filippa! To najukochańszy głos. Mimo tego dziewczynka nie reaguje natychmiast. Nadal patrzy w wodę, na rybki, na nenufary, na swoje odbicie. - Filippa!
— Pani Jeziora, str.

...jako i inne wierne, tak i Ś. Filipę spotwarzono, że przychodzi na zdradę królestwa, że judzi do tumultów i sedycyi, że lud burzy i przewrót knuje. Wilmeryusz, heretyk i sekciarz, arcykapłanem samozwańczo się mianujący, Ś. ująć kazał, do więzienia ciemnego i przykrego wtrącił i tam trapił chłodem i smrodem, wołając, by one grzechy na się kładła i by te wydała, które uczyniła. I pokazał Ś. Filipie naczynia różne do męczenia Wilmeryusz i groził bardzo, Ś. zaś jeno w gębę mu plunęła i w sodomii go obwiniła. Kazał ją heretyk z szat zwlec i nagą wołowymi żyłami siec bez zmiłowania i pod paznokcie trzaski bić. I zasię pytał i wzywał, by wiary swej i Bogini się wyrzekła. Ale jeno rozśmiała się Ś. i poradziła jemu, aby się oddalił. Dał ów tedy Ś. na katowni ciągnąć, po wszystkim ciele żelaznemi osękami i haki ostremi drapać i boki jej świecami smalić. Ale choć tak mordowana, Ś. w ciele śmiertelnem nieśmiertelną cierpliwość pokazowała. Aż kaci oni osłabli i z wielkim strachem odstąpili, ale Wilmeryusz groźnie onych upomniał i kazał, by dalej męczyli a rąk mocno przykładali. Jęli tedy Ś. Filipę blachami rozpalonemi palić, członki ze stawów wybijać i piersi niewieście targać kleszczami. I w tych mękach ona, nic nie wyznawszy, dokonała. Żywot Ś. Filippy Męczenniczki z Mons Calvus, pisany ze starodawna przez pisarzów męczeńskich, w Tretogorskim Berwiarzu summowany, wyjęty z wielu ojców Ś., którzy ją w swoich pismach sławią.
— Pani Jeziora, str.

Powiązane misje:[]

Preludium do wojny: Aedirn
Narada wojenna
W pogoni za magią
Gdzie jest Triss Merigold?
Królewska Krew
Kwestia życia i śmierci
Wieczna Bitwa
Oblężenie Vergen
W imię wyższych racji!
Łamacz czarów

Ciekawostki[]

Przez trzy lata była kochanką szefa redańskiego wywiadu - Dijkstry. Nazywał ją zdrobniale „Fil”.
Jej mistrzynią była Tissaia de Vries, która uważała ją za swoją najbardziej utalentowaną uczennicę.
Nazwisko Filippy jest zaskakująco podobne do nazwiska Amelii Earhart, pierwszej kobiety, która przeleciała nad Atlantykiem.
Do jej kochanek należały: małżonka hrabiego de Noailles i Cynthia (w grze), jej uczennica.
Jej siedziba to zamek Montecalvo w Redanii. Konkretna lokalizacja nie jest podana, wiadomo jednak, że zamek położony jest w górach nad jeziorem.
Nazwisko Filippy zostało zdeformowane na kartach historii, widnieje tam jako „Filipa Alhard”.
Po latach została uznana za „Świętą Męczenniczkę”.
W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon, w trakcie jednego z dialogów o niej, w opcjach dialogowych jej imię jest zapisane „Philippa”. Jest to jednorazowy błąd, powstały zapewne w wyniku niedopatrzenia.
W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon mówi, że nie potrafi gotować jajek na twardo.