SMiki5five (dyskusja | edycje) |
SMiki5five (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
Po śmierci władcy, tron przejął pierworodny syn, [[Belohun]]. Za jego rządów królestwo rozwijało się, do portu zawijały okręty z [[Novigrad]]u, [[Cintra|Cintry]], Wysp [[Skellige]], [[Kovir]]u, a nawet Cesarstwa [[Nilfgaard]]u. Miał czterech legalnych synów - [[Viraxas]]a, [[Elmer]]a, [[Egmund]]a i [[Xander]]a, a także niezliczoną ilość bękartów. Pierworodnego Viraxasa wygnał na długo przed rozpoczęciem akcji powieści. Elmer nie nadawał się na kandydata do tronu - był upośledzonym umysłowo alkoholikiem. Dwóch kolejnych synów król trzymał w niepewności co do sukcesji - czasami nawet słyszano pogłoski, iż zamierza przekazać tron któremuś z licznych bękartów. Ostatecznie, podczas akcji powieści "''[[Sezon burz]]''" zamierzał ożenić się z młodą [[Ildico Breckl]], która miała zrodzić następcę tronu. W dniu wesela doszło jednak do nieudanego przewrotu - władzę próbowali przejąć Egmund i Xander, za pomocą zaklętego pogrzebacza. Król przypadkiem ocalał, po czym kazał wygnać synów za góry [[Amell]]. Wykonania rozkazu nigdy się jednak nie doczekał - gdy zakładał ma szyję medalion podarowany przez przyszłą małżonkę, udusił się - ozdoba była zaczarowana. Wisiorek był elementem spisku, w wyniku którego władzę przejął pierworodny Viraxas. |
Po śmierci władcy, tron przejął pierworodny syn, [[Belohun]]. Za jego rządów królestwo rozwijało się, do portu zawijały okręty z [[Novigrad]]u, [[Cintra|Cintry]], Wysp [[Skellige]], [[Kovir]]u, a nawet Cesarstwa [[Nilfgaard]]u. Miał czterech legalnych synów - [[Viraxas]]a, [[Elmer]]a, [[Egmund]]a i [[Xander]]a, a także niezliczoną ilość bękartów. Pierworodnego Viraxasa wygnał na długo przed rozpoczęciem akcji powieści. Elmer nie nadawał się na kandydata do tronu - był upośledzonym umysłowo alkoholikiem. Dwóch kolejnych synów król trzymał w niepewności co do sukcesji - czasami nawet słyszano pogłoski, iż zamierza przekazać tron któremuś z licznych bękartów. Ostatecznie, podczas akcji powieści "''[[Sezon burz]]''" zamierzał ożenić się z młodą [[Ildico Breckl]], która miała zrodzić następcę tronu. W dniu wesela doszło jednak do nieudanego przewrotu - władzę próbowali przejąć Egmund i Xander, za pomocą zaklętego pogrzebacza. Król przypadkiem ocalał, po czym kazał wygnać synów za góry [[Amell]]. Wykonania rozkazu nigdy się jednak nie doczekał - gdy zakładał ma szyję medalion podarowany przez przyszłą małżonkę, udusił się - ozdoba była zaczarowana. Wisiorek był elementem spisku, w wyniku którego władzę przejął pierworodny Viraxas. |
||
| − | Nowy król, w przeciwieństwie do swych w miarę tolerancyjnych poprzedników, nie darzył sympatią przedstawicieli obcych ras. Podczas akcji opowiadania "''[[Miecz przeznaczenia (opowiadanie)|Miecz przeznaczenia]]''" do tego stopnia nie tolerował [[Eithné]] - pani driad, że nie uznał nawet za stosowne wysłać do Brokilonu |
+ | Nowy król, w przeciwieństwie do swych w miarę tolerancyjnych poprzedników, nie darzył sympatią przedstawicieli obcych ras. Podczas akcji opowiadania "''[[Miecz przeznaczenia (opowiadanie)|Miecz przeznaczenia]]''" do tego stopnia nie tolerował [[Eithné]] - pani driad, że nie uznał nawet za stosowne wysłać do Brokilonu posłów. |
Podczas akcji powieści "''[[Chrzest ognia]]''" zarówno na ekspedycje z Kerack, jak i z Verden napadały w okolicach Brokilonu bandy driad. W pewnym etapie II wojny północnej, władcy obu krajów wysyłali do lasu driad karne ekspedycje. Niektóre z nich w tajemniczy sposób wpadały w zasadzki - dopiero później okazało się, że przewodniczka ekspedycyj, [[Maria Barring|Milva]], była driadzią agentką. |
Podczas akcji powieści "''[[Chrzest ognia]]''" zarówno na ekspedycje z Kerack, jak i z Verden napadały w okolicach Brokilonu bandy driad. W pewnym etapie II wojny północnej, władcy obu krajów wysyłali do lasu driad karne ekspedycje. Niektóre z nich w tajemniczy sposób wpadały w zasadzki - dopiero później okazało się, że przewodniczka ekspedycyj, [[Maria Barring|Milva]], była driadzią agentką. |
||
Wersja z 21:50, 8 lut 2014
| |||||||||||||||||
Królestwo Kerack na Mapie Orteliusa
Kerack - niewielki nadmorski kraj graniczący od południa z Verden, od wschodu z Brokilonem, od północy z Bremervoord, Cidaris i Temerią.
Historia
Kerack zostało założone przez kupca i pirata Osmyka, który po zmonopolizowaniu morskiej strefy handlowej sam mianował się królem na początku XIII wieku post resurrectionem. Dzięki nawiązaniu kontaktów dyplomatycznych i handlowych z Cidaris i Verden jego państwo zostało uznane. Stolicą zostało miasto Kerack leżące w ujściu rzeki Adalatte.
Po śmierci władcy, tron przejął pierworodny syn, Belohun. Za jego rządów królestwo rozwijało się, do portu zawijały okręty z Novigradu, Cintry, Wysp Skellige, Koviru, a nawet Cesarstwa Nilfgaardu. Miał czterech legalnych synów - Viraxasa, Elmera, Egmunda i Xandera, a także niezliczoną ilość bękartów. Pierworodnego Viraxasa wygnał na długo przed rozpoczęciem akcji powieści. Elmer nie nadawał się na kandydata do tronu - był upośledzonym umysłowo alkoholikiem. Dwóch kolejnych synów król trzymał w niepewności co do sukcesji - czasami nawet słyszano pogłoski, iż zamierza przekazać tron któremuś z licznych bękartów. Ostatecznie, podczas akcji powieści "Sezon burz" zamierzał ożenić się z młodą Ildico Breckl, która miała zrodzić następcę tronu. W dniu wesela doszło jednak do nieudanego przewrotu - władzę próbowali przejąć Egmund i Xander, za pomocą zaklętego pogrzebacza. Król przypadkiem ocalał, po czym kazał wygnać synów za góry Amell. Wykonania rozkazu nigdy się jednak nie doczekał - gdy zakładał ma szyję medalion podarowany przez przyszłą małżonkę, udusił się - ozdoba była zaczarowana. Wisiorek był elementem spisku, w wyniku którego władzę przejął pierworodny Viraxas.
Nowy król, w przeciwieństwie do swych w miarę tolerancyjnych poprzedników, nie darzył sympatią przedstawicieli obcych ras. Podczas akcji opowiadania "Miecz przeznaczenia" do tego stopnia nie tolerował Eithné - pani driad, że nie uznał nawet za stosowne wysłać do Brokilonu posłów.
Podczas akcji powieści "Chrzest ognia" zarówno na ekspedycje z Kerack, jak i z Verden napadały w okolicach Brokilonu bandy driad. W pewnym etapie II wojny północnej, władcy obu krajów wysyłali do lasu driad karne ekspedycje. Niektóre z nich w tajemniczy sposób wpadały w zasadzki - dopiero później okazało się, że przewodniczka ekspedycyj, Milva, była driadzią agentką.
W bliżej nieokreślonej przyszłości, przed spisaniem encyklopedii Maxima Mundi, Kerack zostanie podzielone między sąsiadów. Stolica, miasto Kerack), przejdzie pod panowanie królestwa Cidaris.
Znani mieszkańcy
Władcy
Członkowie rodziny królewskiej
- Elmer
- książę Egmund
- książę Xander
- Ildico Breckl, pierwotnie kandydatka na małżonkę Belohuna, później żona Viraxasa.
Inni mieszkańcy
- Ferrant de Lettenhove, instygator Kerack
- czarodziejka Lytta Neyd
- Febus Ravenga
Miejsca
Miasta i warownie
- Kerack
- Petrelsteyn
Miasteczka i wsie
- Ansegis
- Cizmar
- Sotonin
- Tiberghien
- Guaamez
- Guaamez
- Martindelcampo
- Zgraggen
Dane z książek Sapkowskiego
- Z Brugge - zmarszczył się Brick. - A to ci powiem, bracie, że to twój król, Venzlav, potworzyce rozzuchwala właśnie. Nie chce z naszym Ervyllem się sprząc, i z Viraxasem z Kerack. A gdyby ze trzech stron na Brokilon pójść, wygnietlibyśmy to plugastwo wreszcie...
— Miecz przeznaczenia, str.
A ona odwdzięczyła się. Zawarła pakt z Wiedźmą Brokilonu, ze starą Srebrnooką Eithne. Maria Barring umarła, niech żyje Milva... Ile ekspedycji załatwiła, zanim ci w Verden i Kerack połapali się? Trzy?
— Chrzest ognia, str. 28
W grach Wiedźmin oraz Wiedźmin 2: Zabójcy Królów
Mapa Kerack (wersja z dnia 29.06.2006)
- Na mapie do gry Kerack nie graniczy z Temerią i zaznaczony jest jako miasteczko a nie kraj.