| Ogar Dzikiego Gonu | |
|---|---|
| |
| Szczegóły | |
Rodzaj |
Istoty magiczne |
Odmiany |
Barciowe widziadło |
Występowanie |
together with Dziki Gon |
Podatności |
Bomba dwimerytowa Olej przeciw istotom magicznym Znak Igni Znak Aksji |
Zadania[]
- Na cienkim lodzie
- Po omacku
Bestiariusz[]
- Na samym końcu upiornego orszaku Dzikiego Gonu gnają ogary, niczym lodowy pył ciągnący się za kometą. Ponoć czasami gubią drogę i schodzą z nocnego nieba na ziemię, przynosząc ze sobą zimno i śmierć.
– Essi Daven zwana Oczko, trubadurka
Ogary Dzikiego Gonu są istotami stworzonymi ze związanych magią lodowych kryształów. Pojawiają się zwykle tam, gdzie widziano orszak upiornych jeźdźców. Niczym wściekłe psy zdolne są tylko do bezmyślnego atakowania wszystkiego, co znajdzie się na ich drodze.
- Główną bronią ogarów Gonu są kły i pazury. Ich taktyka polega na obalaniu, a następnie rozszarpywaniu leżących ofiar. Ciężko ranne osobniki wpadają w rodzaj szału, który czyni je szczególnie groźnymi. Bestie te wykorzystują także związane z zimnem moce, zmrażając grunt wokół siebie i tworząc ostre lodowe kolce. Związek z zimnem czyni ogary Gonu podatnymi na Znak Igni – istnieją też podstawy, by przypuszczać, że za pomocą Aksji można chwilowo złagodzić ich żądzę mordu, tym samym znacznie je osłabiając.
Jako istoty stworzone z lodu, ogary Dzikiego Gonu czerpią siłę z mrozu – w czasie śnieżnych burz należy więc szczególnie mieć się przed nimi na baczności. Co więcej, wedle elfich legend potwory te walczą ze zdwojoną siłą, gdy na niebie wisi czerwony księżyc, zwiastun nadejścia upiornego orszaku.