Polowania na czarownice

Polowania na czarownice - trwające 4 lata (1272-1276) prześladowania, w trakcie których śmierć poniosły wiele niewast oskarżonych o czary, często bezpodstawnie, gdyż inkryminowane nie były obdarzone zdolnościami magicznymi. Polowania zaczeły się od porównania dwóch proroctw Itliny - Białego Zimna i Niszczycielki. Po połączeniu tych proroctw ludzie, chcąc zapobiec przyjściu na świat Niszczycielki, zaczęli polowania.

Najzacieklejszymi prześladowcami byli: Zakon Płonącej Róży oraz król Radowid V Srogi, władca Redanii.

Wiedźmin 2: Zabójcy Królów

Niezależnie od "Ścieżki"

Geralt nie pomaga Triss:
Polowanie zaczęło się od ujawnienia członkiń Loży.

Geralt pomaga Triss

Poczatek polowań zaczyna się od porównaniu dwóch proroctw Itliny.

Znane ofiary polowań:

Fillippa Eilhart - spalona na stosie w 1276 r

Felicja Cori - spalona na stosie w nowigradzie

Kalkstein - spalony na stosie w nowigradzie

Sabrina Glevissig - pierwsza ofiara , zabita z rozkazu Henselta

Zależnie od wyborów gracza zginąć mogą również: 

• Abigail - jeśli Geralt nie powstrzyma wieśniaków z Podgrodzia od samosądu.
• Keira Metz - jeśli Geralt pozwoli jej udać się do Radowida.

Nie zginęli, ale zostali pojmani: 

• Carduin - trafia do więzienia po obradach w Loc Muinne (tylko jeśli nie utworzono Kapituły).
• Sheala de Tancarville - bestialsko pobita w oxenfurckim więzieniu (jeśli Geralt nie pozwolił jej zginąć w epilogu Wiedźmin 2).
• Margarita Laux-Antille - przetrzymywana w więzieniu w Oxenfurcie.

Ciekawostki:

• polowania były przeprowadzone głównie w Redanii.
• najczęstszym sposobem uśmiercania "czarownic" było palenie na stosie lub szubienica.
• kres polowaniom położyły właśnie czarodziejki z Loży, budząc wyniosłość, szacunek i niemal nadboży lęk.
• polowania zakończyły się w 1275 lub 1276 r po śmierci Radowida V i wygranej Nilfgaardu lub po śmierci radowida V i dojściu Dijkstry do władzy .