Strzyga w grze The Witcher
Strzyga - Humanoidalny potwór powołany do życia za pomocą czarów. Strzygi najczęściej powstają poprzez rzucenie klątwy na kobietę w ciąży, przez co dziecko po porodzie umiera, a następnie odradza się pod postacią strzygi. Strzyga ma długie, opatrzone ostrymi pazurami ramiona, czerwone ślepia, długie, ostre kły i nieproporcjonalnie dużą głowę. Strzyga jest niezwykle szybka, zwinna oraz ma zdolność infrawizjii. Jej słabą stroną jest niezwykła wrażliwość na srebro. W przypadku niektórych strzyg urok da się odczynić poprzez spędzenie nocy w krypcie w której strzyga spędza dnie. Geralt odczynił raz urok strzygi - córki Foltesta i Addy - Addę.
Występowanie: strzyga jest kobietą przemienioną w potwora na skutek klątwy; przepełnia ją nienawiść i zła wola - nienawidzi wszystkich istot, zabija je i żywi się ich ciałami; toleruje co najwyżej obecność trupojadów; strzyga potrzebuje kryjówki, w której może przeczekać dzień; na schronienie często wybiera sarkofagi w zapomnianych odnogach krypty. Odporności: odporna na stal. Podatności: wrażliwa na srebro; strzygę można odczarować, spędzając całą noc w pobliżu jej sarkofagu. Taktyka: strzyga jest stworzeniem bardzo silnym i zwinnym, ale nie tak wytrzymałym, jak można sądzić; atakuje znienacka i stara się rozszarpać przeciwnika, nie dając mu szansy na kontratak; w pobliżu sarkofagu strzyga jest silniejsza. Alchemia: serce strzygi Księgi: "O przekleństwach i przeklętych"
Dane z książek Sapkowskiego[]
Królewna wygląda jak strzyga! - wrzasnął. - Jak najbardziej strzygowata strzyga, o jakiej słyszałem! Jej wysokość królewska córka, przeklęty nadbękart, ma cztery łokcie wzrostu, przypomina baryłę piwa, ma mordę o ucha do ucha, pełną zębów jak sztylety, czerwone ślepia rude kudły! Łapska, opazurzone jak u żbika, wiszą jej do samej ziemi!
— Ostatnie życzenie, str. 22
Młynarz był przerażony, bełkotał, jąkał się. Więcej powiedziały wiedźminowi jego blizny: strzyga miała imponujący rozstaw szczęk i rzeczywiście ostre zęby, w tym bardzo długie górne kły - cztery, po dwa z każdej strony. Pazury zapewne ostrzejsze od żbiczych, choć mniej zakrzywione. Tylko dlatego zresztą udało się młynarzowi wyrwać.
— Ostatnie życzenie, str. 23
I było coś, co żyło tylko po to, by zabijać. Z głodu, dla przyjemności, powodowane czyjąś chorobliwą wolą, z innych przyczyn. Mantikora, wyvern, mglak, żagnica, żyrytwa, przeraza, leszy, wampir, ghul, graveir, wilkołak, gigaskorpion, strzyga, zjadarka, kikimora, wipper.
— Ostatnie życzenie, str. 121
Nieproporcjonalnie duża głowa, osadzona na krótkiej szyi okolona była splątaną, wijącą się aureolą czerwonawych włosów. Oczy świeciły w mroku jak dwa karbunkuły. (...) Nagle otworzyła paszczę - jak gdyby chwaląc się rzędami białych, spiczastych zębisk(...)
— Ostatnie życzenie, str. 32
"W pałacu, niezależnie od fazy księżyca, ludzie ginęli zawsze. Ale wychodzi tylko podczas pełni, a i to nie każdej.
-Czy był chociaż jeden wypadek ataku za dnia?
-Nie. Za dnia nie.
-Zawsze pożera ofiary?(...)
Pożera, nadgryza, zostawia, różnie, zależnie od humoru zapewne. Jednemu tylko głowę odgryzła, paru wybebeszyła, a paru ogryzła na czysto, do goła, można by rzec. Taka jej mać!
— Ostatnie życzenie, str. 22
Są pewne różnice - mruknął Geralt, wciąż pod nieprzyjaznym wzrokiem kocura.
- Są - zgodził się Codringher. - Ty jesteś wiedźminem anachronicznym, a ja wiedźminem nowoczesnym, idącym z duchem czasu. Dlatego ty wkrótce będziesz bezrobotny, a ja będę prosperował. Strzyg, wiwern, endriag i wilkołaków wkrótce nie będzie już na świecie. A skurwysyny będą zawsze.
— Czas pogardy, str. 20
Szkic koncepcyjny strzygi
Dane z oficjalnej strony gry The Witcher[]
"Strzyga jest jednym z najbardziej niebezpiecznych i przerażających nieumarłych, którym wiedźmin musi stawić czoło. Pochodzenie strzyg jest nadal owiane tajemnicą, chociaż wiadomo jest, że jest to jakiś rodzaj potężnej klątwy, która powoduje, że zmarłe kobiety zamieniają się w potwory. Niektórzy ludzie twierdzą, że okrutne i podłe kobiety, takie jak wiedźmy czy morderczynie mają szansę stania się strzygami."
Wizerunek z Gry Wyobraźni
Strzyga; grafika Marek Bednarski