Szarlej od Cesarza Nilfgaardu

Szarlej od Cesarza Nilfgaardu
Szczegóły
Rodzaj	Relikty
Boss	Tak
Odmiany	Szarlej Potwór z Tufo
Występowanie	Pola turniejowe
Podatności	Samum Olej przeciw reliktom Znak Aard
Taktyka	Rolling up into a ball and charging its target

This shaelmaar was given to the Duchess Anna Henrietta by the Emperor Emhyr var Emreis. Guillaume de Launfal has sworn to bring its head to his lady love, Vivienne, but the young knight soon finds himself in trouble and must be rescued by the witcher.

After the fight, Geralt can either let the beast be killed or ask that it be spared.

Zadania

• Bestie z Toussaint

Bestiariusz

If Geralt kills the beast:

Walki gladiatorów na arenach są w Nilfgaardzie popularną rozrywką. Zazwyczaj zmagają się ze sobą wyszkoleni w tym celu niewolnicy, zdarza się jednak, że mistrzowie aren wystawiają przeciw ludziom potwory. Szarlej, z którym musiał zmierzyć się Geralt na polach turniejowych, był właśnie prezentem od cesarza dla jego krewniaczki, księżnej Anny Henrietty, schwytanym za młodu i przygotowanym przez Nilfgaardzkich poskramiaczy. Nie znaczy to, że był oswojony – jego dzikość i wrodzona zajadłość nie zostały stępione. Jak wszystkie osobniki z tego gatunku, był ślepy, ale bezbłędnie rozpoznawał umiejscowienie przeciwników dzięki zmysłowi echolokacji. Szarlej miał pancerną i trudną do przebicia skórę, potrafił zwinąć się w kulę i szarżować na przeciwnika. Jego słabym punktem był jednak brzuch, który czasami odsłaniał po nieudanej szarży.

Ostatecznie, po długiej walce, Geralt pokonał szarleja, a gdy księżna wezwała z trybun, by dobił potwora, dobił konające stworzenie.

If Geralt spares the beast:

Walki gladiatorów na arenach są w Nilfgaardzie popularną rozrywką. Zazwyczaj zmagają się ze sobą wyszkoleni w tym celu niewolnicy, zdarza się jednak, że mistrzowie aren wystawiają przeciw ludziom potwory. Szarlej, z którym musiał zmierzyć się Geralt na polach turniejowych, był właśnie prezentem od cesarza dla jego krewniaczki, księżnej Anny Henrietty, schwytanym za młodu i przygotowanym przez Nilfgaardzkich poskramiaczy. Nie znaczy to, że był oswojony – jego dzikość i wrodzona zajadłość nie zostały stępione. Jak wszystkie osobniki z tego gatunku, był ślepy, ale bezbłędnie rozpoznawał umiejscowienie przeciwników, dzięki zmysłowi echolokacji. Szarlej miał pancerną i trudną do przebicia skórę, potrafił zwinąć się w kulę i szarżować na przeciwnika. Jego słabym punktem był jednak brzuch, który czasami odsłaniał po nieudanej szarży.

Ostatecznie, po długiej walce, Geralt pokonał szarleja, a gdy księżna wezwała z trybun, by dobił potwora, odmówił dobicia stworzenia, nie chciał bowiem odbierać mu życia ku uciesze gawiedzi.