Zjadarka - Odporny na żelazo potwór płci żeńskiej, inteligentny i niebezpieczny. Mieszka na odludnych miejscach, często w chałupie stojącej na kurzej nodze. Wygląda jak brzydka kobieta o obwisłych piersiach i szarej skórze. Potrafi przybierać postać pięknej kobiety oraz starej baby - tak oto zwabia swoje ofiary do chatki a potem zabija je i pożera.
Występowanie: są trupojadami, żyją w pobliżu ludzkich siedzib w jaskiniach i ruinach. Odporności: niewrażliwe na konwencjonalne trucizny i odporne na próby powalenia. Podatności: wrażliwy na srebro i Olej przeciw trupojadom. Taktyka: próbują powalić ofiarę i pożreć ją żywcem. Alchemia: cienisty pył, zęby zjadarki, trupi jad, kryształki Albara Księgi: "Księga Trwogi i Obrzydzenia, Tom II"
Zjadarki często nazywane są nocnymi wiedźmami, ponieważ przypominają stare, brzydkie kobiety i, podobnie jak czarownice, słyną ze złośliwości. Stworzenia te karmią się ludzkim ciałem, a chociaż chętnie pożerają padlinę, nade wszystko przedkładają mięso świeże i jeszcze ciepłe. Zjadarki wychodzą na polowania po zmroku i na czas łowów łączą się w grupy nazywane przez wieśniaków sabatami. Lubią zwodzić swoje ofiary i znęcać się nad nimi, natomiast między bajki można włożyć opowieści o ich nocnych lotach na miotle i domkach z piernika, w których niby pomieszkują.
Dane z książek Sapkowskiego[]
I było coś, co żyło tylko po to, by zabijać. Z głodu, dla przyjemności, powodowane czyjąś chorobliwą wolą, z innych przyczyn. Mantikora, wyvern, mglak, żagnica, żyrytwa, przeraza, leszy, wampir, ghul, graveir, wilkołak, gigaskorpion, strzyga, zjadarka, kikimora, wipper.
— Ostatnie życzenie, str. 121
— Ostatnie życzenie, str. 130